επιτάδε

ἐπιτάδε και ἐπίταδε (Α)

επίρρ. (αντίθ. τού επέκεινα) προς τα εδώ («Γάβρητα, ἐπίταδε τῶν Σουήβων», Στράβ.)·

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + τάδε «εδώ»].